بررسی تاثیر برنامه منزل بر میزان مشارکت کودکان فلج مغزی 5 تا 12 ساله شهر تهران

هدف: فلج مغزی یکی از شایع ترین علل ناتوانی جسمی در دوران کودکی است که منجر به مشکلات متعددی در فرد شده، سطح استقلال و مشارکت در انجام فعالیت های روزمره زندگی را کاهش می دهد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر برنامه منزل کاردرمانی بر میزان مشارکت کودکان فلج مغزی 5 تا 12 ساله است. روش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 48 کودک در دسترس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. تمرینات متداول کاردرمانی طی 4 ماه برای هر دو گروه انجام شد. گروه مداخله علاوه بر آن از آموزش برنامه منزل به صورت کارگاه و جزوات آموزشی به همراه پیگیری تلفنی استفاده کردند. به منظور ارزیابی فعالیت های روزمره از آزمون مقیاس سنجش فعالیت ها در کودکان (ask) و جهت ارزیابی مشارکت از مقیاس عملکرد کاری کانادایی (copm) استفاده شد. از ویرایش 16نرم افزار spss و از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، آزمون دقیق فیشر، تی مستقل و تی زوجی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: اختلاف معنادار در فعالیت های روزمره زندگی در دو گروه دیده شد (026/0p=). در تمامی خرده مقیاس های فعالیت های روزمره زندگی -جز خرده آزمون بازی کردن (05/0<p)- تفاوت معنادار مشاهده شد (05/0p<). میزان مشارکت با وجود تغییرات معنادار در دو گروه (01/0p<)، بین دو گروه اختلاف معنادار مشاهده نشد (05/0<p). نتیجه گیری: برنامه منزل کاردرمانی، باعث افزایش میزان فعالیت های روزمره زندگی در کودکان فلج مغزی می شود و می تواند در کنار برنامه های متداول کاردرمانی سودمند واقع شود.